به نام خدا

با سلام و نثار دعای خیر

مبعث پیامبر رحمت را به همه مسلمین جهان تبریک عرض میکنم. به آنها که به مفهوم مسلمانی و تسلیم در مقابل حق رسیده‌ و آنرا درک کرده‌اند. همچنین به آنها که با «فلسفه دین» آشنا هستند و به مسیر تکامل فکری انسان و یافته‌های او بخوبی پی برده‌اند. به همه آنها که به علم شهودی (دنیای جرقه های ذهنی و الهام و…) باور دارند. به آنها که می دانند تنها علم حصولی و فلسفه، پاسخگوی همه سوالات ریشه‌ای بشر نیستند (سوالاتی مانند: من کیستم؟، ازکجا آمده‌ام؟، به کجا خواهم رفت؟ هدف از این آمدن و رفتن و فلسفه وجودی هستی یا به عبارتی دیگر فلسفه خلقت چه بوده و…؟). زیراعلم صرف نظر از اینکه مطلقاً قادر به ورود به چنین موضوعات و پاسخگویی به چنین سوالاتی نیست، بلکه روز به روز بصورت تصاعدی با سوالات بی پاسخ بیشتری هم مواجه میباشد و به سوی دوران «بحران سوال» پیش می رود. دورانی که هنوز به یک سوال پاسخ داده نشده، صدها سوال دیگر برای انسان مطرح شده است. زیرا هرچقدر علم انسان بیشتر شود، تعداد سوالات و مجهولات او نیز بیشتر خواهد شد. فلسفه هم از آنجا که بخودی خود متکی به عقل و دانایی بشر است و عقل و دانایی بشر نیز دارای محدودیت های بسیار زیادی می باشد، بنابراین فلسفه نیز کارایی پاسخگویی به معماهای خلقت را نداشته و نخواهد داشت.

اما هرچند که همواره در طول تاریخ، مذهب بازیچه دست قدرت‌ها و استفاده ابزاری از آن از سویی و سرکوب عرفان از سوی دیگر بوده و در دربار همه شاهان و سلاطین طول تاریخ و در کنار همه قدرتمداران، همواره مقامات مذهبی تشریفاتی حضور داشته‌اند تا راه را برای مقدس نمایی آنها و ضل الله(سایه خدا) بودن شاهان از یکطرف و کمک به سرکوب مردم با استفاده از ابزار دینی و صدور فتواها، دستور قتل عرفا و… را از طرف دیگر در جهت تثبیت هر چه بیشتر این قدرتها را به عمل بیاورند. در مواردی هم که در طول تاریخ متاسفانه قدرت مستقیما در دست مقامات مذهبی افتاده نیز منجر به فجایعی در تاریخ جهان شده که دوران قرون وسطی و نظام کنونی از سرآمدترین آنها بوده است که بی شک تاریخ هرگز این خاطرات دردناک را فراموش نخواهد کرد. ولیکن، ادیان (مانند، اسلام، یهودیت، مسیحیت و…) شامل مذهب و عرفان که از دیرباز عرضه کننده علم شهودی بوده‌اند، پاسخگویی بخشی از سوالاتی هستند که علم و فلسفه هرگز قادر به پاسخگویی به آنها و ورود به چنین حوزه‌ای از سوالات مرتبط با انسان و زندگی و… نبوده و نیستند. بدون وجود دین، انسان  با خلاء معرفتی و فقدان علم شهودی مواجه میشود و سوالات مهمی مانند اینکه از کجا آمده ایم و به کجا میرویم و هدف از هستی چیست و… باید برای همیشه بایگانی شده و کنار گذاشته شوند. به عبارتی دیگر، با کنار گذاشته شدن ادیان، انسان نیز دیگر نمیتواند این دسته از سوال ها را مطرح نموده و در این موارد جویای حقیقت باشد. و به دلایل پیش گفته، ورود به این مباحث از عهده علم و فلسفه هم که بر نمی آید.

از طرف دیگر، انسان با کنارگذاشتن ادیان(مذهب و عرفان) و به ویژه در مملکت ما با توجه به دین زدایی گسترده ناشی از حکومت مذهبی و مذهب ابزاری در خلال چندین دهه گذشته با خلاء وجودی معرفت و معنویت گرایی مواجه شده و در حد بحرانی مواجه خواهد شد؛ خلایی که هیچ چیزی نمیتواند آنرا جبران کند. ضمن اینکه بخوبی میدانیم که ریشه همه مشکلات انسان از بی معرفتی اوست و نه از بیسوادی و کمبود دانش که یکی از مهمترین دلایل کنار گذاشته شدن ادیان می باشد. در طول تاریخ حتی اگر شاهان و سلاطین هم بیسواد بودند، اما بازهم وزیران با هوش و با درایت و با سواد بودند که دربار را اداره میکردند و دربار آنها پر بود از افراد کاردان و زیرک و با سواد هر عصر و دورانی(هرچند که بدون استثناء، کاری به جز غارت مردم و ظلم و ستم انجام ندادند). در قرون اخیر نیز که بطور عمده افراد دست اندرکار دولتها و حکومت ها، همگی دارای مدارج علمی و دانشگاهی بوده و هستند(اما انسان ها همچنان در فقر و محرومیت و غارت زدگی به سر می برند و این با سوادی دست اندرکاران، دردی از دردهای توده های مردم را دوا نکرده است). به علاوه، بازهم تجربه تاریخی کنار گذاشتن قطعی دین در همه ارکان اجتماعی و حکومتی و… در شوروی سابق نشان داد که این کار هیچ کمکی به رشد فرهنگ و بهبود وضعیت معیشتی توده های مردم و به ویژه کارگران نکرد و آنچه را که به زعم علم گرایان تصور میشد که عامل بدبختی انسان ها دین بوده و این دین است که افیون توده ها می باشد، کاملا غلط از آب درآمد و مردم رها شده از قید و بند تفکر علمی و ماتریالیستی، دوباره به برپایی مراکز دینی روی آوردند و فهمیدند که مشکل در نفس دین و دین مداری نبوده و مشکل در انسان سوءاستفاده‌گر و غارتگر و بی معرفت است که در هر لباسی فقط قصد سوءاستفاده دارد و تنها به منافع و عیش و نوش خود می اندیشد. چه در لباس علم، چه در لباس ادیان و چه… در حالیکه باید گفت خود شکن، آینه شکستن خطاست. علم گرایی و تفکر ماتریالیستی منهای دین هم تجربه شده و خوشبختانه بدین ترتیب همه در طول تاریخ امتحان پس داده اند و تفکر علمی در اداره امور مردم و توده‌های مستضعف هم امتحان پس داده و مردودی را تجربه کرده است!!!

از اینها گذشته با نزدیک شدن به دوران «برده داری مدرن» (که تا چند سال آینده بطور کامل رخ خواهد داد)، جایی که انسان به ناگاه می فهمد که همه چیز خود را ازدست داده و تبدیل به موجود بی هویتی شده که فقط با یک شماره بین المللی (اینترنشنال کد) شناسایی میشود و ارزشی بیش از یک شماره ندارد و یگانگی او در این کیهان و شان و منزلتش به کلی از بین رفته است و… در آنجا خواهد فهمید که چه داشته گرانبها و ارزشمندی را از دست داده که بازگشت دوباره به آن تنها راه نجاتش خواهد بود. حوزه‌ای به نام «معنویت گرایی و معرفت پژوهی». جایی که در آن انسان تازه به «فلسفه دین» پی خواهد برد. روزی که همه تلاش‌های خود را برای از بین بردن همه مظاهر تکنولوژی به کار خواهد گرفت تا خود را از شر آن نجات بدهد. روزی که رمز خاک و آتش آشکار خواهد شد و…

بنیانگذار مکتب عرفان کیهانی حلقه و سازمان صلح طاهری: محمد علی طاهری
تورنتو:28/ژانویه/2024 میلادی مصادف با09/بهمن/1403 خورشیدی