به نام خدا

عیدفطر “جشن گشایش درهای آسمان، جشن آزادگی و…”

عید فطر، جشن گشایش دوبارۀ چشمان ما به روی زندگی است تا به دور از هرگونه وابستگی و اعتیادی، بار دیگر به دنیا نظاره کنیم و نتیجۀ یک ماه مبارزه با عاداتی که بر ما استیلا پیدا کرده بود را با پیروزی تمام به نمایش بگذاریم و نشان دهیم که میتوان در مصاف با زشت خویی‌ها نیز میتوان پیروز شد.  پس از این رویارویی و مبارزه میتوان بانگ سر داد که من آزادم؛ آزاد از قید اسارت در چنگال‌های شیطانی وابستگی‌ها و رنگ تعلق‌های دنیوی. عید فطر، جشن گشایش سینه ها و رسیدن به «شرح صدر» است که موجب می شود انسان با درکی عمیق‌تر نسبت به گذشته و با گذر از ظاهر به باطن، تجلیات الهی را دریابد و این درک را در خود نهادینه کند؛ یعنی به حرمت «بسم الله» و حریم مقدس آن در تجلیات الهی نایل شود و از ظلم و پوشاندن تقدس هستی خودداری نماید.

عید فطر، جشنی به مناسبت دست یافتن به ارمغان گذر از شب ظلمت به سپیدی نور و رسیدن به مبارک سحر هدایت است؛ جشن پوست اندازی باطنی که در آن پوسته سخت بینش‌های غلط و باورهای نادرست ما شکسته می شود و باعث میشود تا گلیم افکار پوسیده و محکومیت‌های مبهم گذشته که منجر به بروز اشتباهات فاحش در زندگی ما شده، به کناری افکنده شود تا هر یک بتوانیم در جهشی وجدآمیز خطاب به خود و هستی بگوییم:

“من آزاد آفریده شده ام و از هرگونه بستگی و بردگی آزادم و هرگز برده نخواهم شد”

عید فطر، عید گشایش و جشنی است به مناسبت این که از بستگی‌ها نجات یافته‌ایم و وجود در هم فرو رفتۀ ما منبسط شده، چهرۀ ما از این ضیافت پربرکت گشاده و از عبوسی رها گردیده است. اما در این عید فطر است که برای درون ما نیز عید رویش و پدیدار شدن مجدد می باشد؛ تا بمیریم قبل از مرگ و دوباره بروییم و به تولدی دوباره به دنیا بیاییم. زیرا، تا هر کسی یک بار در گذشته خود نمیرد و با تحول معنوی دوباره متولد نشود، مفهوم هستی و فلسفۀ خلقت را درک نخواهد کرد و در خُسران و زیان از این دنیا خواهد رفت؛ بدون آن که از متضرر بودن خود آگاه باشد.

عید فطر است و جشن برداشت محصول. همان گونه که موسم برداشت برای کشاورز، زمان شادی بخشی است؛ این روز نیز برای همۀ آنها که بذر مفیدی کاشته‌اند، روزی است پر از شادی و شعف. هر کسی در کنار کشتگاه خود آماده ی درو است. آن کس که مزرعه خود را پُربار می بیند، وجد و شادی و مسرت بیشتری احساس میکند و آن کس که بذری نکاشته است، سر در گریبان فرو می برد و در روز حسرت خویش قرار می گیرد.

عید فطر، جشن ورزیدگی است برای آنهایی که این دوره را با موفقیت سپری کرده اند، تا باری دیگر با دستانی پُر و با ورزیدگی و پختگی بیشتری به رویارویی با امواج متلاطم و سهمگین اقیانوس زندگی برخیزند و به مبارزه با آفت‌های آن بپردازند.

عید فطر، جشن غلبه بر خویشتن و رسیدن به پیروزی حاصل از این جهاد است. این روز به طور قطع برای آنان که حضوری فعال در عرصۀ این مبارزه داشته اند، به راستی روزی بزرگ، عیدی فرخنده و جشنی با شکوه می باشد.

عید فطر، بازگشت به فطرت اصلی را گوشزد میکند و جشن شکوهمند پیدایی، آشکار شدن و بازگشت به فطرت برای همۀ یابندگان آن می باشد؛ فطرتی الهی که رسالت انسان بازگشت به آن است. اینک برای آنان که «لیله القدر» خویش را پیدا کرده اند، عید است و جشنی برپاست؛ آنهایی که در ظلمت شب دنیا (جایی که بشر در آن مأوا دارد) آب حیات را یافته، عمر جاودانی را که همانا در پُر شدن از آگاهی و معرفت الهی است، پیدا کرده و سرنوشت خویش را به این وسیله رقم زده‌اند و تا ابد، تغییری سازنده را برای خود ایجاد کرده‌اند؛ آنان که شاهد فرود آمدن ملائکه بر قلبشان بوده و رمز هستی را از نگه دارندگان عرش الهی دریافت کرده‌اند و این رمز، بر لوح جانشان نقش بسته است؛ آنهایی که روح القدس بر اعماق وجودشان نفوذ کرده، راز حکمت الهی را در دل آنان نهاده و سینۀ آنها را گشوده است؛ کسانی که به این نکته پی برده‌اند که رمضانی که در آن لیله القدری یافت شود، از هزار و هزاران ماه بهتر است و نیز پی برده‌اند که هر زمان که لیله القدری باشد، رمضانی هم خواهد بود.

و اما اکنون که رمضانی دیگر گذشت، جا دارد با طرح سؤالی جایگاه خود را در گذر چنین ضیافتی الهی ارزیابی کنیم و ببنیم در چنین فرصت ارزشمندی، چه نصیبی داشته‌ایم و در ضیافت رمضان، چه مائدۀ آسمانی‌ای را از سفرۀ معرفت الهی تناول نموده‌ایم؟ ببینیم با لب فروبستن از طعام و ورود به حریم خدایی صیام، آیا توانسته‌ایم خوراک معنوی کالبد روحانی وجود خود را بیابیم و این بخش از وجودمان را سیر کنیم و یا در حالی که شکم جسم ما کماکان لبالب است، همچنان آن را گرسنه باقی گذاشته ایم؟ عید فطر، عید افتخار به نتیجۀ این جهاد اکبر است. عید فطر از هنرنمایی انسان وارسته به ملائک خبر می دهد و ارزش وجود او را به کائنات عرضه میکند؛ انسانی که باعث مباهات و افتخار آفرینی در عالم خلقت است و به افتخار او می توان جشنی برپا کرد.

 عید فطر، جشن گشایش درهای آسمان را به همه معرفت گرایان و جویندگان راه حقیقت تبریک عرض میکنم. به آنهایی که هنوز به دنیای معرفت باور دارند و همه مشکلات بشر را از بی معرفتی او میدانند. چه بواسطۀ بی معرفتی آنها که به بشریت خیانت میکنند و مرتکب ظلم میشوند و چه بی معرفتی آنها که با ناآگاهی و جهل خود اجازه برده داری را به برده داران یا همان قدرت طلبان و زورمداران و… میدهند.

بنیانگذار مکتب «عرفان کیهانی حلقه»: محمد علی طاهری
تورنتو:۰۹/آپریل/۲۰۲۴ میلادی مصادف با ۲۱/فروردین/۱۴۰۳ خورشیدی