مکتب عرفان کیهانی حلقه

“مکتب عرفان کیهانی حلقه”، نگرشی است عرفانی که در تاریخ ۱۰ آبان ۱۳۵۷ پایه گذاری شده و حاصل کشف و شهود بنیانگذار آن، محمدعلی طاهری می باشد. این مکتب مشتمل بر دو بخش عملی (سیر و سلوک) و نظری است و از آن جا که انسان شمول می باشد، همه انسان ها صرف نظر از نژاد، ملیت، دین، مذهب و عقاید شخصی خود، می توانند بخش نظری آن را مطالعه و بررسی کنند و بخش عملی آن را مورد تجربه و استفاده قرار دهند.

محورهای اصلی مکتب عرفان کیهانی حلقه عبارت است از:

• آشنایی نظری و عملی با رحمت خاص وعام الهی و حلقه های متعدد آن.
• اتصال به شبکه شعور کیهانی (شبکه مثبت) و اجتناب از شبکه منفی.
• شاهدی و نظاره گری.
• شناخت “من دون الله” و اجتناب از آن.
• شناخت عرفان کمال و عرفان قدرت و حرکت به سمت کمال.
• شناخت دانش کمال به عنوان تنها بخشی از داشته های انسان که قابل انتقال به زندگی بعدی است.
• توجه کامل به معرفت مراسم و مناسک به جای اتکا به تشریفات و ظاهر آنها.
• توجه به اشتیاق که پول رایج دنیای کمال بوده و در این وادی مشتاق ترین ها همانا ثروتمندترین ها هستند و همه چیز در این وادی مزد اشتیاق است.
• توجه کامل به اختیار انسان که تعیین کننده کمال و کیفیت حرکت اوست.

این مکتب شامل رشته های مختلف بوده و کلیه داشته های این مکتب در زیر مجموعه “عرفان کیهانی حلقه” قرار می گیرد و خود موضوع عرفان با نام “عرفان حلقه” به عنوان یکی از زیر مجموعه های عرفان کیهانی حلقه ارائه می شود. رشته های زیر مجموعه مکتب عرفان کیهانی حلقه عبارتند از: عرفان حلقه، طب های مکمل (فرادرمانی و سایمنتولوژی)، شعور، کیهان شناسی شعوری، ساینسفکت، اینتریونیورسالیزم، موجودات غیرارگانیک، مدیریت کل نگر و سایر موضاعات متفرقه.